– Wiem kim będę, kiedy dorosnę! - Gustaff stanął obok fotela, na którym siedział wpatrzony w monitor Maurycy. Ten nawet nie spojrzał na podopiecznego. Po pierwszych dziesięciu razach, kiedy lis przedstawiał deklaracje dotyczące swojej przyszłości jeszcze go to interesowało, kiedy jednak ta liczba urosła do trzydziestu uznał, że śledzenie fantastycznych wizji zawodowych to zwyczajna strata czasu. Tym razem jednak słowa lisa lekko go zmroziły, kazały odwrócić głowę i spojrzeć mu prosto w oczy.
– Że co?
– Zostanę PATPCELEBRYTĄ!
– Czyli że co?
– Znaczy, że będę obrażać, obnażać, oskarżać, oszukiwać, odzierać i wiele innych rzeczy na literkę „o”!
– Czyli również obierać ziemniaki na obiad? - mężczyzna uśmiechnął się szelmowsko.
– No wieź, bez jaj! - ciałem lista wstrząsnął lekki dreszcz obrzydzenia – Nawet PATOCELEBRYTA ma jakieś granice nieprzyzwoitości!
– To co teraz? - Maurycy obrócił fotel frontem do Gustaffa.
– Teraz nakręcę swój pierwszy patocelebrycki film!
– Jaki? Co niby masz zamiar zrobić?
– Zjem brokuła live!
Komentarze
Prześlij komentarz